Rozdział 12 ;D

Dziękuję to są moje najlepsze "po urodziny" na świecie ♥" i wysłałam. Brzuch dawał o sobie siwe znaki więc odłożyłam już telefon i położyłam się spać.

 *Oczami Zayna*
Wstałem z bolącą głową. No tak, nie ma to jak niezły kac. Obróciłem głowę w stronę gdzie powinna no właśnie powinna spać Ross. Nie było jej. Spojrzałem na zegar wiszący na ścianie naprzeciw łóżka. 15.35 . Nie dziwię się jej dlaczego już nie spała. Pomimo mocnego bólu głowy udało mi się zejść na dół. Do człopałem się do kuchni. Wszyscy już byli. Siedzieli wokół wysepki i coś pożerali.
-Cześć. - odezwałem się. Podszedłem do Ross, i przytuliłem ją. Nie wiem dlaczego, miałem taką nagłą ochotę na wtulenie się w nią. W jej pięknie pachnące włosy. Spojrzałem do góry w jej niebieskie jak ocean oczy. Są piękne nie ma co.
-Kocham Cię. - odezwałem się. Za plecami usłyszałem ciche śmiechy. Obróciłem głowę do tyłu i spiorunowałem ich wzrokiem. Tak dla zabawy. Tak na prawdę nie wiedziałem o co im chodziło, ale spodziewam się, że o to że powiedziałem "Kocham Cię" pierwszy raz w stronę Ross w ich towarzystwie. 
-No ja Ciebie też. Siadaj do stołu zaraz przyniosę Ci kanapeczki. - uśmiechnęła się. Podeszłą do blatu i wzięła talerz i mi go podała.
-A ty nie jesz? -zapytałem, bo ta stała oparta o blat i patrzała w okno. Spojrzała na mnie.
-Jadłam. Jesteśmy już z chłopakami po obiedzie. Niestety nie zostało dla ciebie .. - przerwała i spojrzała z wielkim uśmiechem na Niall'a. No tak trzymaj wiecznego głodomora w domu. Przesrane. - Więc zrobiłam Ci kanapeczki. - zaśmiała się.
-Dobra, dobra. - odpowiedziałem i wziąłem jedną kanapkę z żółtym serem i pomidorem do ręki i ugryzłem jeden kawałek. - Mamy w domu coś na ból głowy? - zapytałem, bo moja makówka dawała o sobie znać.
- Widzę, że Ty też masz kaca stary. - odezwał się Harry. Spojrzałem na niego. Był mocno nieogarnięty. No ale przecież to Styles. On zawsze jest nie ogarnięty. Haha.
-No tak jakby. - odpowiedziałem i wysiliłem się na mały uśmiech. - A ty jak się czujesz Rosalie? - znów na nią spojrzałem. Patrzyła w okno. Co ona tam widzi? nie odzywała się.
-Ross. - powtórzyłem. Dopiero po jakimś czasie się "odblokowała". Była dzisiaj strasznie nieobecna.
-Tak? - spojrzała badawczo w nasza stronę.
-Pytał jak się czujesz? - powiedział w jej stronę Lou.
-Ah,tak. Dobrze. Okej. Wszystko okej. - powiedziała tak jakoś dziwacznie. - Wiecie, co pójdę się położyć. Troszkę źle się czuję. - powiedziała. Aż chciało mi się z niej śmiać. Najpierw powiedziała, że czuję się dobrze a teraz że źle. No, nic. Odprowadziłem ją wzrokiem do kuchennych drzwi i powróciłem do chłopaków. Siedzieli nie odzywając się do siebie. A im co?
-A wy co? Siedzicie jak trusie i nie odzywacie się? Co jest Ross? Taka jakaś nieobecna jest dzisiaj. Pokłóciliście się czy co? - zadawałem pytania.
-Możesz zadawać pojedyńcze pytania? Będzie nam lepiej na nie odpowiadać. - zaśmiał się Niall.
-Dobra dobra. Co jest Ross? - zapytałem znowu.
-Nie wiem.  Nic nie mówiła. Jak się obudziłem siedziała na blacie i gapiła się w okno. - powiedział Hazza.
-No a  z kolei jak ja wszedłem to robiła kanapki i była jakaś zamyślona. - powiedział Niall.
- No taka była jakaś nieobecna. - dodał Liam. Rozejrzałem się i nigdzie nie ujrzałem Alex.
-Ej, gdzie Alex? - powiedziałem.
-Nie wiem. W pokoju jej nie ma. - powiedział Harry. Skąd on to wiedział. Dobra, nie wnikam. Zaśmiałem się lekko.
- Chłopaki widzieliście Mel? Nigdzie jej nie ma. - powiedział Lou.
-Nie ja jej nie widziełem. - powiedział Niall a Harry z Liam'em skinęli głowami, że oni też nie .
-Dobra, pójdę jej poszukać. - powiedział i poszedł na górę.
-Ja też pójdę zobaczyć co z Ross. - powiedziałem. Skończyłem jeść mój posiłek . Podniosłem swoje cztery literki do góry i włożyłem brudny talerz do zmywarki. Powędrowałem do naszego pokoju. Zanim wszedłem usłyszałem zza drzwi cichy płacz. Płacz Rosalie. Bez zastanowienie wszedłem do środka. Leżała skulona na łóżku. Jak mnie zobaczyła zaczęła wycierać cieknące łzy po polikach w rękaw od jakiejś bluzy. Próbowała się uśmiechać , ale jej to nie wychodziło.  Podszedłem do niej. Usiadłem na brzegu łóżka.
-Ross powiesz mi co się dzieje? - zapytałem z troską. Martwiłem się o nią. Była dla mnie wszystkim co mam. Nie liczyły się żadne pieniądze, których miałem całkiem sporo. Nie liczyły się sportowe samochody stojące w garażu. Liczyła się Ona. Ross. I nikt inny. Kocham ją i nie zamierzam przestać. Chcę mieć z nią wspaniałe dzieciaki, które będą biegały wesołe po naszym wspólnym ogrodzie. Chcę się z nią zestarzeć  i umrzeć z nią wtuloną w moją pierś. 
-Nic się nie dzieje Zayn. - powiedziała jeszcze cicho łkając.
-Jak nic się nie dzieje, jak ja widzę, że płaczesz. Ross nie płacz.- powiedziałem. Przez dłuższy czas się nie odzywała. Jakby nad czymś myślała. Nagle podniosła się do postawy siedzącej i wtuliła się we mnie. Wziąłem ją na kolana i mocniej przyciągnąłem ją do siebie. Nadal płakała.
-Zayn. Kocham Cię. Nie chcę Cię stracić. Błagam nie opuszczaj mnie. - zastanawiałem się o czym ona gada. Ja miałbym ją zostawić?
-Nigdy w życiu Cię nie zostawię. Jesteś całym moim światem. Nie stracisz mnie. Nigdy. -powiedziałem jej wprost do ucha.
-Nigdy. - powtórzyła. Poczułem, że przestała płakać. Uniosłem jej podbródek do góry, tak aby mogła spojrzeć mi w oczy.
-A teraz powiedz mi co się stało. - powiedziałem patrząc wjej niebieskie oczęta.
-Bo.. - zacięła się.
-Bo?
-Tęsknię za rodzicami. - powiedziała. Ujrzałem, że w jej oczach znów zbierają się łzy. Otarłem ręką jej oczy mokre od słonych jak morze łez i pocałowałem ją, tak aby poczuła, że ma jeszcze mnie. Kiedy znów poczułem jej malinowe usta nie mogłem się powstrzymać. To było za silne. To mnie przeważało. Chciałem  żeby była tylko moja. Tylko i wyłącznie moja. Chciałbym poczuć , że  nikt mi jej nie zabierze. A tego obawiam się najbardziej. Przełożyłem ją tak aby leżała na plecach. Objąłem ręką i dalej całowałem. Zacząłem dotykać jej brzucha lekko podsuwając jej bluzę, którą miała na sobie. Chciałem poznać każdy zakamarek jej ciała. Czułem się niesamowicie gładząc jej delikatną jak piórko skórę.  Kiedy dojechałem do miejsca, które mnie nie zapokoiło. Przestałem ją całować i spojrzałem na miejsce, które przed chwilką dotknąłem. Bandaże. No tak, operacja była niedawno. Dopiero teraz przypomniałem sobie o powadze sprawy. Spojrzałem na nią. Zerkała na mnie pytająco.
-Rosalie, wiem, że ta rozmowa nie będzie dla Ciebie może za lekka, ale chciałbym się dowiedzieć, kto Ci to zrobił. -W tym momencie dziewczyna oderwała ode mnie swój wzrok.
-Ross, musisz mi powiedzieć. Jutro mamy sprawić się na komendzie z Melanie. - powiedziałem całkiem poważnie. Spojrzała na mnie. Chwilkę czekałem aż z jej ust wypłynie jakiekolwiek słowo. Ale udało się wreszcie.
-To "Gadga Rose" - powiedziała. Chwilkę myślałem na tym co powiedziała Ross. Doszłem do wniosku, że to te laski, które stały przed budynkiem szpitala, kiedy mnie zaczepiały. No tak. Ta grupka woziła się u nas w szkole. Myślały, że są takie super fajne. Od nas z sqool z chłopaków chyba nikt tak nie myślał. No oprócz tym głąbów co ulegiwały ich spojrzeniom. To puste lale. Tak się wkurzyłem, że nie wytrzymałem i zrzuciłem stojący obok wazon. Roztłukł się na malusieńkie kawałeczki kalecząc moją nogę. No tak, zajebiście. Jeszcze tego mi brakowało.  Poczułem jak w moje plecy wtula się ciepła osóbka. Ross. Obróciłem się i ją obiąłem.
-Nie denerwuj się proszę. - wyszeptała.
-Zaraz to posprzątam. - powiedziałem równo cicho jak ona.
-Najpierw przyniosę plasterek. - powiedziała uśmiechając się do mnie. Ona dobrze wiedziała jak poprawić mi humor. Wychodziła z pokoju , ale niespodziewanie obróciła się i spytała.
-Może być w żyrafki? -  zaśmiałem się.
-A nie ma już tym z małpkami? - teraz to ona wybuchła śmiechem.
-Poszukam. - zaśmiała się i już jej nie było. Posprzątałem stłuczone szkło. Do pokoju weszła Ross. Trzymała w ręku plastry z małpkami. Na widok tych plastrów zaśmiałem się.
-Jednak były. Przyniosłam Ci w małpki. - powiedziała radośnie. Lubiłem jak się uśmiechała. Kochałem to. Opatrzyła mi nogę. i usiadła na moich kolanach. Pocałowała mnie i uśmiechnęła się.
-Może się przejdziemy hm.? - zapytała z entuzjazem. Kiwnąłem głową, że się zgadzam i jeszcze raz skradłem jej pocałunek. Ubraliśmy się i zeszliśmy na dół. Mieliśmy już wyjść, ale zatrzymał nas Liam.
-Idziecie gdzieś? - spytał.
-Nie widać  ? - spytałem. Ross spojrzała na mnie piorunując mnie wzrokiem. Przestraszyłem się normalnie. (to był sarkazm;D czyli nie prawda) .
-Idziemy na spacer- odpowiedziała.
-Aha. To miłego spaceru życzę. - powiedział i poszedł do salonu. Wyszliśmy. Spacerowaliśmy tak i trafiliśmy do parku.
*Zayn*
Idziemy razem przez park. Trzymamy się za ręce. Oddycham dzięki niej, bo jest dla mnie tlenem. Upajam się jej zapachem bez końca, ponieważ nie znam granic. Jest dla mnie wszystkim,świat by mógł się zawalić.Do końca mych dni, i byłbym wtedy szczęśiwy. Wystarczy spojrzeć w twe oczy i zanurzyć się na dłużej. Widzieć tylko tą jedyną myśleć o niej jak o cudzie. Odrzucić świat złudzeń, życie to nie iluzja. Chociaż czasem sam  nie wiem czy ta  myśl jest słuszna. Gdy patrzyłem na ten uśmiech i ciężko było uwierzyć, że to życie a nie sen a na prawdzie mi zależy. Ciągle czuje jej zapach co unosi się w powietrzu. To co dajesz mi płynie w mojej krwi. Wszystkie szare dni zmieniasz właśnie ty. W moim życiu chwile te zapisane gdzieś nielegalne jest kochać tak jak ja kocham Ciebie. Moment w którym ty patrzysz w oczy mi. W moim sercu tkwi nie przerwany rytm, który jest wrogiem łez i daje szczęście mi . W  śród miliona chwil  kocham właśnie tą. Niezniszczalny most , który biegnie wprost . Ten beztroski los. Wielkich marzeń stos, który dziś daje mi możliwość spełnienia ich . Gdy patrzę w twoje oczy czuję klimat, nie wytrzymuję tępa. Znów strzelam do nieba. Chcę mieć tutaj Ciebie, bo jesteś taka piękna. Tak się  patrzysz na mnie, że chyba to i ty wiesz. Słodki pocałunek nie ma końca, znów zatapiam się w twoich ustach. Dzięki tobie dziś, chce tak ciągle iść. No bo ty, nadajesz życiu cel, do którego dziś, nieustannie chcę dążyć z Tobą.
*Narrator*
Ross czuła się niesamowicie idąc koło Zayna. Czuła, że to właśnie on. On zostanie z nią do końca ich dni. Kiedy chodzili tak razem trzymając się za ręce w tym samym momencie Melanie i Louis snuli plany na przyszłość.
-Lou mówiłam Ci już że nie chcę mieć aż 6 dzieci.! - mówiła już poddenerwowana Melanie.
-Ale dlaczego nie?! No wytłumacz mi! Dlaczego nie 6?! - Louis zdenerwowany chodził w tą i we w tą po pokoju.
-Louis.. Kochanie.. usiądź  pogadajmy.. - mówiła spokojnie Mel. Lou usiadł koło niej. Popatrzył w jej roześmiane oczy i pomyślał *Jakie ja mam szczęście* .
TERAZ WSZYSTKIE DZIECI IDĄ SPAĆ ZOSTAJĄ TYLKO SZALONE DIRECTIONERKI <3 Zaczęli się całować . Pocałunki nie miały końca. Louis delikatnie gładził jej rozgrzane ciało. Rozbierał z niej wszystkie części jej dzisiejszej garderoby. Dziewczynie najwyraźniej się to podobało, bo i Louis pozbywał się swoich ubrań. Ich pocałunki była tak zachłanne, że ich ciała były rozgrzane do granic możliwości. Louis schodził swoimi pocałunkami coraz niżej. Melanie oddychała coraz głębiej. W końcu Louis pozbył się bielizny dziewczyny. Melanie pozbyła się bokserek Lou. Spojrzał na nią ze znakiem zapytania na twarzy. Dziewczyna w odpowiedzi pocałowała go. Ten leciutka w nią wszedł. Dziewczyna bała się swojego pierwszego razu. Nigdy przecież tego nie robiła. Na początku było trudno, ale później poszło jak z płatka. Wykończeni zabawą zasnęli w swoich objęciach.
*Chłopaki*
Oglądaliśmy sobie ciekawy horror w telewizji, ale te krzyki nie dawały nam spokojnie obejrzeć go do końca. - opowiadał Harry.
-Tam musi być ostro. - skomentował Niall. Zaśmiali się. Uznali , że nie ma sensu dalej oglądać filmu, bo i tak z niego nic nie wiedzą. Udali się do pobliskiego klubu. Tam zaczęli tańczyć i bawić się na całego. Pili drinki, śmiali się i wygłupiali. W końcu koło ich stolika pojawiły się "fajne dupki", jak nazwał to Niall z Harrym. Zaczęli z nimi flirtować i zapraszać do tańca. Liam zakolegował się z Daniell, jak się okazało była ona tancerką. Trochę starszą niż on, ale dla niego to nie  miało żadnego problemu. Wpadła mu w oko. Niall natomiast wirował na parkiecie z niejaką Abigail Niall Mores , dziewczyną pracująca w Starsburcks Coffee ( nie wiem czy dobrze to napisała ;D ). Była o rok młodsza niż ona. Ale było widać, że wpadli sobie w oko, tak jak Liam i Dann. Harry popijał drinki z Lousie Masemork. Brunetka chodziła do szkoły i żyła z rodzicami. Była normalną 16-nastolatką z marzeniami. Chłopaki zajęli się swoimi koleżankami i bawili się do białego rana.

*U Zayna i Ross*
-Zayn, proszę wracajmy już do domu. Patrz tylko która godzina. - namawiała chłopaka Ross. Po paru próbach proszenia Zayn w końcu uległ namową i ruszyli do domu. Po drodze urządzili sobie małe wyścigi. Oczywiście wygrała Ross. Wbiegli do domu. Zatrzymali się , rozebrali i powędrowali do swojej sypialni. Po drodze usłyszeli rozmowę Lou i Mel. Nie chcieli im przeszkadzać, więc dalej dążyli do celu, jakim był ich pokój. Po drodze do niego, nie odbyło się bez jakiś łaskotek i śmiechu.Kiedy doszli do pokoju, postanowili oboje wejść pod prysznic.
 TERAZ WSZYSTKIE DZIECI IDĄ SPAĆ ZOSTAJĄ TYLKO SZALONE DIRECTIONERKI <3 Kiedy gorące krople oblewały ich ciała czuli się bardzo dobrze. Oboje wiedzieli, że są dla siebie przeznaczeni. Kochali się. To było widać i czuć. "Zalatywało od nich miętą" Ich pocałunkom nie było końca. Całowali się coraz bardziej zachłannie. Coraz bardziej siebie pożądali. Zayn zmysłowo poznawał jej każde niespotkane dotąd miejsce ciała. Ona leciutko drapała go po plecach, na co chłopak cichutko pomrukiwał. Zaczął składać pocałunki na jej piersiach. Czuła się bardzo dobrze. Oboje wiedzieli czego chcą. Kiedy nadszedł ten czas, kiedy mieli się ze sobą połączyć Zayn spojrzał pytająco na Ross. Ta w odpowiedzi pocałowała go. Chłopak leciutko w nią wszedł. Poruszał się zmysłowo. Ross nigdy dotąd nie doznała takiego uczucia. Mimo, że jeszcze przed chwilką była jeszcze dziewicą nie spodziewała się takiego obrotu akcji. Poruszali się w dół i górę. Górę i dół. Zayn doskonale wiedział, że Ross nigdy tego nie robiła. Starał się być ostrożny. Ale kiedy uznał, że może szybciej poruszał się szybciej. Raz zwalniał tępo raz przyspieszał. I pomyśleć, że to był ich wspólny pierwszy raz. Oboje się tego nie spodziewali. No i jeszcze w kabinie prysznicowej. W końcu doznali tego cudownego momentu. Oboje doszli w tym samym czasie. Na koniec Zayn ją pocałował. Po wspólnym prysznicu położyli się do ich wspólnego łóżka .
-To był zdecydowanie mój najlepszy dzień.- powiedział wprost do jej ucha chłopak.
-Mój też. Kocham Cię Zayn. - powiedziała i złożyła na jego ustach słodki pocałunek.
-Ja Ciebie też Ross, ja Ciebie też. - szepnął jej i zaraz oboje odpłynęli do Krainy Morfeusza.
___________________________________
Ta Daaa! Wiem, Wiem.. Długo czekaliście na ten rozdział, ale specjalnie dla Was napisałam kawałek +18. Nie wiem czy będziecie zadowoleni, bo ja to raczej nie umiem pisać takich rzeczy. i jak podoba Wam się?Za wszelkie błędy bardzo przepraszam, ale nie miała internetu i musiałam pisać rozdział w Wordzie. A wiecie jak to jest..  KOMENTUJCIE bardzo Was proszę! Bo to na prawdę jest duża motywacja! Dziękuję Wam za wszelkie nominację i KOMENTUJCIE! Poprawiłam błąd, który podała nam Ama <3 <33 Patrycja.